فایل بصورت PDF میباشد
چکیده:
روغن های روانکار کاربرد وسیعی برای کاهش اصطکاک و فرسایش به وسیله دخالت یک فیلمی از مواد بین سطح مالش دهنده روغن کاری را دارند. معمولا روغن های روانکار شامل دو ماده هستند که هم روغن پایه و هم ماده افزودنی شیمیایی دارند. با افزودن مواد افزودنی شیمیایی خاص، خواص روغن روانکار بالا برده می شود و سرعت تغییرات نامطلوب اتفاق افتاده در خلال عملیات کاهش می یابد. در نتیجه، دفع نادرست روغن کارکرده می تواند تهدیدی برای سلامت انسان ها و محیط باشد.
با این وجود روغن روانکار کار کرده تبخیر نمی شود و کمتر از بین می روند. بنابراین نیاز است که قبل از اینکه آنها به محیط تخلیه شوند یک تصفیه مناسب انجام شود. اخیرا یک افزایش تمایل برای کاربرد فرآیند تصفیه مجدد روغن های روانکار کارکرده به عنوان پایه تصفیه مجدد در سراسر جهان پیدا شده است.
فرایند تصفیه مجدد روغن های روانکار کارکرده به وسیله تماس روغن کارکرده در یک برج استخراج همراه یک هیدروکربن سبک به عنوان حلال برای مثال پروپان انجام می گیرد که حاصل آن یک ماده اکستراکت ورافینت می باشد. حلال از اکستراکت ورافینت دفع می شود و بازیافت می گردد و هیدروکربن های نامطلوب از روغن پایه جدا می شود.
مقدمه
معمولا روغن روانکار جدید شامل دو ماده هستند: یک روغن پایه و دیگری مواد افزودنی شیمیایی می باشد. با افزودن مواد افزودنی شیمیایی خاص خواص روغن روانکار بالا برده می شود و سرعت تغییرات نامطلوب اتفاق افتاده در خلال عملیات کاهش می یابد. انواع مختلف مواد افزودنی همراه روغن پایه برطبق درجه و وظایف معینی که دارند، ترکیب می شوند. انواع روغن های روانکار شامل 30% مواد افزودنی هستند که در جدول شماره 1 نشان داده می شود.
به منظور نگهداری موتورها در شرایط خوب؛ توصیه می شود که روغن موتور تخلیه شود و قبل از اینکه مدت زمان سرویس فرارسد به وسیله روغن جدید جایگزین گردد. این سررسید در روغن موتور تغییرات خواص فیزیکی و شیمیایی آنها قبل از اینکه کارائی عمومی شان را اجرا نکنند اتفاق می افتد.
بخش اول: تولید انواع روغن های روانکار و کاربردهای آن
فصل اول: مقدمه ای بر روانکاری و کاربردها
1-1- روانکاری
روانکاری علم تسهیل حرکت نسبی سطوح در تماس با یکدیگر است. این علم به عنوان یکی از رشته های بسیار مهم در علم مهندسی شناخته می شود، به طوری که موفقیت بسیاری از طرح های صنعتی در گرو آگاهی از این دانش فنی خواهد بود. امروزه توسعه صنعت روانکار یک بخش مهم از توسعه صنایع ماشینی و صنایع مربوط به آن شده است. علاوه بر این، با مطرح شدن بحث های جدیدی چون بهینه سازی مصرف و حفظ منابع تجدیدناپذیر و همچنین رعایت الزامات زیست محیطی، مطالعه بر روی روانکارها جایگاه خاصی را پیدا کرده است. برای جلوگیری از فرسایش و از کارافتادگی زودرس ماشین آلات صنعتی و همچنین دسترسی به بیشترین بازده مکانیکی در حداقل زمان برنامه روانکاری مناسب جزء مهمترین شرایط مورد نیاز خواهد بود. در قرن حاضر برنامه روانکاری مناسب، یک برنامه روانکاری پایدار است که شاید با کمی تعاریف روانکاری قدیمی متفاوت باشد.
نوع روانکار، مقدار زمان و مکان مناسب، چهار عامل مهم در عمل روانکاری هستند که امروزه برای یک روانکاری موفق علاوه بر آنها باید هزینه های نگهداری، تعمیرات، عملیات (هزینه سوخت، استهلاک، و رعایت قوانین و الزامات زیست محیطی را نیز در نظر گرفت. آمار نشان می دهد تنها با یک افزایش 1 یا 2 درصدی در هزینه برای یک روانکاری بهتر می توان حدود 15% از هزینه های اضافی یک خودرو را کاهش داد. ضمن اینکه استفاده از یک روانکار مناسب فاصله زمانی تعویض روغن برای یک خودرو را زیاد می کند که این مسئله به حفظ محیط زیست و در نهایت حفظ منابع تجدید ناپذیر نیز کمک می کند و لذا این مسئله خود بیانگر اهمیت دانش فنی روانکارهاست.
به طور کلی به لایه های گاز، مایع و یا جامد که میان دو سطح قرار می گیرد و یکنواختی حرکات یک سطح بر روی دیگری را بهبود می بخشند و از ایجاد آسیب بر روی سطوح جلوگیری می کنند، روانکار گویند.
روانکارها کاربردهای بسیار مهمی در موتورهای احتراق داخلی، وسایل نقلیه، چرخنده های صنعتی، کمیرسورها، توربین ها سیستم های هیدرولیک و… دارند. 90% از روانکارهای مصرفی را روغن های روانکار تشکیل می دهند که در بین آنها روغن های خودرو بیشترین مصرف را دارند.
در حال حاضر بیش از 1700 تولید کننده روانکار در سراسر جهان وجود دارند که حدود 200 شرکت به صورت جانبی و در کنار تولیدات دیگر، تولید می کنند و حدود 1500 شرکت به طور اختصاصی به تولید روانکار پرداخته اند. بیش از 60% از روانکارهای مصرفی در سراسر دنیا توسط این شرکت تولید می شود. در جدول 1-1 نام 16 شرکت از بزرگترین روانکارها در دنیا و در جدول 1-2 نیز نام بزرگترین تولیدکنندگان روانکارهای صنعتی آمده است.