مقاله گروه انتروباکتریاسه
بخشهایی از متن:
انتروباکتریاسه گروه بزرگ و ناهمگونی از باسیلهای گرم منفی می باشند که محل زندگی آنها روده انسان و حیوانات است.(1) آنها دارای 3/0 تا 1 میکرومتر عرض و 1 تا 6 میکرومتر طول بوده، غیر متحرک یا متحرک می باشند.(2)
این میکروب ها بی هوازی هستند که روی محیطهای معمولی به خوبی رشد میکنند. انتروباکترها گلوکز را بدون ایجاد گاز تخمیر می کنند و موجب تبدیل نیترات به نیتریت می‌شوند. کاتالاز مثبت بوده . اکسیداز ندارند و هیچ گاه اسپور تولید نمی‌کنند(3).
در روده انسان میکروبهای زیادی زندگی می کنند که بعضی هوازی و بعضی بی‌هوازی اند. باید دانست که انتروباکترها شامل تمامی میکروبهایی که در روده زندگی می کنند نمی‌شوند و فقط جزئی از آنها را شامل می‌شوند(2).
اهمیت: اهمیت انتروباکترها در کثرت مبتلایان به این باکتریها می‌باشد و همچنین بایستی در نظر داشت که 10-5 درصد بیماران بستری در بیمارستان به عفونتهای مربوط به این باکتریها مبتلا هستند. عفونت نازوکومیال با این میکروبها که معمولا به غالب آنتی بیوتیکها مقاوم هستند، بیشتر در نتیجه دستکاری مجاری ادراری، عفونت زخمها و گاهی پنومونی و مننژیت دیده می شوند. علاوه بر این بسیاری از اطلاعات باکتریولوژی در زمینه ژنتیک در نتیجه کار بر روی این باکتریها به دست آمده است. این باکتریها نقش مهمی در تجزیه مواد آلی و گیاهان دارند و از این طریق می توانند باعث فاسد شدن آنها شوند(3).
...
سندرمهای عفونتی انتروباکتریاسه ها: بسته به میزان و پاتوژن هر ارگان و حفره ای در بدن می‌تواند توسط این میکروارگانیسم ها آلوده و عفونی گردد. اشریشیا و با درجات کمتر کلبسیلا و پروتئوس ، قسمت اعظم موارد عفونت را شامل می شوند، بیماری زاترین پاتوژن گروه محسوب می‌شوند. با این حال خصوصاً در بیمارستان‌ها و مراقبت های طولانی مدت به علت طبیعت ارگانیسم و یا مقاومت کسب شده نسبت به داروهای ضد میکروبی و افزایش تعداد مواد و میزبانهای با ضعف ایمنی گروههای دیگر نیز اهمیت پیدا کرده اند. میزان مرگ و میر در بسیاری از عفونتهای انتروباکتریاسه ها بالا بوده و با شدت بیماری ارتباط دارد. مسائل مشکل زا عبارتند از: پنومونیت و باکتریمی نشأت گرفته از هر منبعی که باشد، به علاوه شوک که میزان مرگ و میر به 50 – 20 درصد می‌رسد(2).
پاتوژنز: خصوصیات متعدد باکتریال در جنبه های مختلف پاتوژنز باسیلهای گرم منفی دخالت دارند. داشتن ژن‌های خاص مربوط به ویرولانس، پاتوژن ها از یکدیگر جدا ساخته و به آنان این توانایی را می‌دهد که بتوانند میزبان را به خوبی بیمار سازند. هر چه که این ژن‌ها بیشتر شناخته می‌شوند این مسأله واضح تر می شود که میزبان و پاتوژن‌های آنها با طی دوران طولانی مدتی با یکدیگر سازش پیدا کرده اند. در واقع اینطور می‌توان گفت که عفونت فقط یک نقطه از طیف پیشرفت بین میکروبها و میزبان می‌باشد. در انتهای این طیف همزیستی فرصت طلب (مانند میتوکندری درون سلولهای یوکاریوت) و در انتهای دیگر مرگ قرار داد که سبب بروز یک ارتباط مرگبار (مانند ویروس ابولا) می‌گردد. در درون این بازی شطرنج بین پاتوژن و میزبان در طول زمان انواع مختلف راه حلها هم برای پاتوژن و هم برای میزبان به وجود می آید که سبب می گردد این دو به زندگی و حیات خود ادامه دهند(2).
...
EIEC : EIEC یکی از علل نسبتاً ناشایع اسهال بوده و به ندرت در ایالات متحده دیده می شود. با این حال تعداد کمی از مواد همه گیری ناشی از مواد غذایی آلوده شرح داده شده اند. در کشورهایی که کمتر پیشرفت نموده اند بیماری اسپورادیک در اطفال و مسافران گاهاً دیده می شود. EIEC فقط در لقاح زیاد (10 تا 10) سبب بروز بیماری می‌گردد. تهاجم و تکثیر فقط درون مخاط کولون سبب بروز علائم پس از دوره 1 تا 3 روز می‌گردد. اسهال ترشحی ممکن است به کولیت التهابی منجر شده که با تب، درد شکم، تنسموس و مدفوع کم حجم و موکوسی، خون و سلولهای التهابی مشخص می‌گردد. علائم معمولاً خود محدود شونده هستند و برای 7 تا 10 روز طول می‌کشند(2).
EAEC و DAEC : این پاتوتیپ ها اصولاً در کشورهای در حال توسعه یافت شده و اطفال خردسال را درگیر می کنند. این سوش ها همچنین باعث بروز مواردی از اسهال در مسافران می گردند. تلقیح زیادی از ارگانیسم به شکل مننژ یا روش اتصال «آجر نازک» خود را نشان می دهد. بیماری بالینی خود را به شکل اسهال دائم نشان می دهد(2).
تشخیص: یک برخورد عملی در ارزیابی اسهال این است که بین اسهال التهابی و غیرالتهابی افتراق دارد(2).
DAEC , EPEC , ETEC , EAEC از علل ناشایع اسهال غیرالتهابی در ایالات متحده به شمار می آیند. تشخیص این مواورد نیاز به روشهای تخصصی داشته که به صورت معمول در دسترس نمی باشند واستفاده از این روشها معمولاً اندیکاسیون ندارد. زیرا اکثر این بیماری ها خود محدود شونده هستد. ETEC اکثر موارد اسهال مسافران را سبب می‌شود. DAEC , EAEC اقلیت موارد اسهال مسافران را شامل می گردند. عموماً تشخیص قطعی لازم و ضروری نمی باشد و درمان تجربی روشی قابل قبول و مناسب می باشد. اگر اسهال با درمان ادامه پیدا کند، ژیاردیا یا کرپتوسپوردیوم باید مد نظر قرار گیرد. تشخیص عفونت EIEC که یکی ازعلل نادر اسهال التهابی در ایالات متحده می‌باشد، نیز نیاز به روشهای خاصی دارد. با این حال ، ارزیابی STEC خصوصاً‌هنگام وجود اسهال خونی صحیح به نظر می رسد. گر چه غربال از نظر سوش های E.Coli که سوربیتول را تخمیر نمی کند و در سروتیپ 0157 قرار می گیرند. شایع ترین روش مورد استفاده برای تشخیص STEC می باشد ولی، آزمایش سموم شبیه شیگا و یا ژن های مسموم حساس تر، اختصاصی تر و سریعتر می باشد(2).
روش آخر مزیت دیگری نیز دارد این روش هم سوش های غیر 0157 و هم سوش های تخمیر کننده سوبیتول 0157 را که افتراق آنها مشکل می باشد، تعیین می کند(2).