مشخصات نویسندگان مقاله آتریوم، راهکاری برای نگه داشت انرژی در طراحی ساختمان های اداری پایدار
مهسا مختاری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه هنر اصفهان، خیابان استانداری
نیما ولی بیگ (شناسه پژوهشگر - Researcher ID: ۱۸۰۰)
دانشجوی دکترای مرمت بنا و بافت تاریخی، دانشگاه هنر اصفهان، خیابان حکی
چکیده مقاله:
این پژوهش ضمن بیان مفهوم پایداری و ضرورت نگرش به آن، به بررسی سنجش پایداری در ساختمان های اداری به طور خاص می پردازد.رویکرد پایداری در طراحی ساختمان های اداری به عنوان یکی از پر مصرف ترین منابع مصرف انرژی مبحثی است که امروزه دغدغه ذهنی بسیاری از طراحان پایدار قرار گرفته است. کارکنان اداره ها روزانه به طور میانگین بین 8 تا گاهی 12 ساعت را در محل کار خود سپری می نمایند. شناخت راهکارهای مؤثر و به کار گیری آنها در جهت تأمین آسایش و راحتی کارکنان یک مجموعه اداری جزء ضروریات طراحی بوده که در غیر این صورت، محیط، راندمان کاری را تا حد بسیاری پایین خواهد آورد. آنچه که فقدان آن در فضای اداری معاصر احساس می شود، تهویه مؤثر و مناسب در چنین فضاهایی می باشد. چرا که افراد در فضاهای اداری ساعات بسیاری را به صورت غیر فعال و ساکن به سر برده و هوای راکد آنها اگر جریان نیابد محیطی نا مناسب برای فعالیت ایجاد می نماید. در اینگونه فضاها، به جهت رفع مشکل، فضاهای واسطی مانند آتریوم ها atrium) برای تأمین روشنایی طبیعی، شرایط آسایش داخلی، ایجاد ریز اقلیم معتدل و مفصلی فضایی طراحی می کنند که در ساختمان های اداری نقش مهمی ایفا می نمایند. این نورگیرها با ابعاد و فرم های مختلف ساخته شده اند و دارای پوشش سقفی از شیشه و دیوارهای جانبی با مساحت و مصالح مختلف اند که در ساختمان ها کاربردهای فراوان یافته اند. آتریوم به عنوان یک فضای واسط قابلیت مناسبی برای جذب انرژی خورشید و ذخیره سازی آن در زمستان و خروج گرمای محبوس شده و به جریان در آوردن هوای راکد در تابستان را دارند این میزان انرژی می تواند تا 40 % از انرژی مصرفی برای تأمین آسایش حرارتی درون آتریوم را کاهش دهد. در این مقاله چگونگی تاثیر آتریوم ها در نگه داشت انرژی و رسیدن به اهداف معماری پایدار در ساختمان اداری بررسی می شود
کلیدواژه‌ها:
معماری پایدار – آتریوم – نگه داشت انرژی- اداری
در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود.
برای بار اول: (مختاری, مهسا و نیما ولی بیگ، ۱۳۹۰)
برای بار دوم به بعد: (مختاری و ولی بیگ، ۱۳۹۰)