قسمتهایی از متن:
بررسی ویروسهای DNA دار :
1) پارو ویروسها :
این گروه از ویروسها در واقع از کوچکترین ویروسهای شناخته شده در طبیعت می باشند که اندازه أی در حدود nm 26ـ18 دارند. DNA این ویروسهای تک رشته أی بوده و در واقع تنها ویروس هائی که هستند که DNA آنها تک رشته أی است. این ویروسها فاقد پوشش بوده و تقارنشان چند وجهی منظم است. تکثیر این ویروسها در هسته ، سلول های میزبان صورت می گیرد. اغلب این ویروسها تنها در محیط های کشت سلولی قادر به رشد می باشند که قبلاً در آن محیط گروه آدنو ویروسها رشد کرده باشد به همین دلیل به این دسته از پاروویروسها ، ویروسهای وابسته به آدنو نیز می گویند. از مهمترین ویروسهای این گروه می توان از ویروس پاروویروسها B-19 عامل بیماری آپلازی حاد نام برد.
2) پاپووا ویروسها :
ویروسهای این گروه فاقد پوشش بوده و مقاوم به اتر هستند. این ویروسها دارای DNA دو رشته أی و حلقوی بوده و تقارن آنها به صورت چند وجهی منظم می باشد. برخی از این ویروسها در بیماران مبتلا به نقص ایمنی با عامل ناشناخته و یا بیماران مبتلا به کاهش ایمنی به واسطة داروها مشاهده می گردند. پاپووا ویروسهای شناخته شده در رابطه با عفونتهای انسانی عبارتند از :
ویروسهای مسبب زگیل. عاملی که از بافت مغزی بیماران مبتلا به انسفالوپاتی پیشرونده و چند کانونة ماده سفید مغزی بنام ویروس JC ایزوله می گردد. عاملی که از ادرار افراد دریافت کنندة پیوند کلیه ، سیستم ایمنی آنها مهار گردیده است بنام ویروس BK ایزوله و جدا می گردد ، نام برد.
پاپووا ویروسهای عفونت زا در حیوانات عبارتند از : پاپیلوما ویروسها که باعث زگیل می گردد. پولیما ویروسها که باعث تومورهای مختلفی در موش می شود. ویروس واکوئل دهنده مثل سیمین ویروس 40 که موجب تومور در انسان و حیواناتی مثل موش می گردد. ...
...
عوامل و داروهای ضد ویروسی :
به علت خصوصیات ویژة ویروسها نسبت به سایر میکرو ارگانیسمها ( از قبیل ، باکتریها ، پروتوزوئرها و … ) استفاده از آنتی بیوتیکها و موادی از این قبیل برای از بین بردن ویروسها امر موفقی نبوده است. در واقع با توجه به خصوصیات ویروسها ، راهها و روشهای جلوگیری از عفونتهای ویروسی با دیگر موارد متفاوت بوده و متأسفانه دشواری های بسیاری در این زمینه وجود داشته اند. علت این امر این است که ویروسها به طور خاصی متکی به متابولیسم سلول میزبان خود بوده و این موضوع خود محدودیتهای فراوانی را در زمینة مهار انتخابی فعالیتهای ویروسی به دنبال داشته است. از لحاظ تئوریک هر مرحاله أی از چرخة تکثیری ویروسها می تواند به عنوان نقطة هدفی برای داروهای ضد ویروسی باشد ، ولی به علت تداخل بی نظیر این چرخه با روندهای متابولیکی سلول میزبان ، در عمل سلول میزبان نیز مورد هدف قرار می گیرد. پس بدین ترتیب واضح است که ترکیب یا داروی ضد ویروسی ایده آل همان دارویی است که حداکثر اثر مهاری خود را بر سیستم ویروسی اعمال نموده و اثر جانبی بر روی سلول میزبان نداشته باشد. اخیراً ترکیبات با ارزشی در زمینة درمان بیماریهای ویروسی یافت و ساخت گردیده اند و تلاش برای دست یابی هرچه بیشتر به ترکیبات موثرتر و مطلوب تر ادامه دارد. لذا به بررسی اجمالی مهمترین داروهای ضد ویروسی که به طور رایج مورد استفاده قرار می گیرند می پردازیم : ...
...