مقاله آزمایش بر روی سیستم عصبی اتونوم
سیستم عصبی اتونوم یک شبکه عصبی وسیع است که نقش اصلی آن تنظیم محیط داخلی توسط کنتبف هموستاز و فعالیت‌های احشایی است. با وجودی که اکثر فعالیت‌های سیستم اتونوم خارج از کنترل اداری می‌باشند، عواطف و ورودی‌های سوماتولنسوری بطور قابل توجهی سیستم اتونوم را تحت تأثیر قرار می‌دهند. با بررسی تغییرات برجستة وازوموتور و سودوموتور پس از آسیب تروماتیک به اعصاب، این که سیستم اتونوم نقش مهمی در تعدیل و درک درد دارد مدتها قبل شناخته شده بود. با وجود شک و ابهامی که در رابطه با اهمیت نقش سیستم عصبی سمپاتیک در ایجاد و تداوم درد وجود دارد، متخصصان درد همیشه در جستجوی وسایل و راههایی برای مطالعه و بررسی سیستم اتونوم بوده‌اند.
آناتومی
سیستم اتونوم در هر سطحی از سیستم عصبی دارای اجزاء مختلفی می‌باشد.
جزء مرکزی که به نام شبکة مرکزی اتونوم(CAN) [1] نیز شناخته می‌شود شامل مناطق مختلفی از مغز می‌باشد.[2]
اینسولا بدلیل ارتباطاتی که با هیپوتالاموس، تالاموس، هسته پارابراکیال و NTS
دارد، به نظر یک منطقه حیاتی حسی حرکتی احشایی است.
تحریک و فعال شدن قشر اینولا باعث بروز هیپرتانسیون، تاکیکاری، ایستادگی موها[3]، گشادی مردمکها و ترشح بزاق شده و فعالیت دستگاه گوارش را نیز تغییر خواهد داد. تحریک کورتکس پری فرونتال میانی که دارای ارتباطات گسترده‌ای با آمیگدال، هیپوکامپ، تالاموس، هیپوتالاموس، هستة پارابراکیال و NTS می‌باشد باعث بروز برادیکاری و افت فشار خون شده و ترشحات دستگاه گوارش را تعدیل می‌نماید.
هیپتوتالاموس مهم ترین ارگان سیستم اتونوم بوده و تمام فعالیت‌های حیاتی بدن را کنترل کرده و سیستم‌های غدد درون‌ریزی و اتونوم را نیز منسجم نگه می‌دارد.
این جا منطقه‌ای است که جهان بیرون با دنیای درون ارتباط پیدا می‌کنند. آمیگدال، که در بین کورتکس، هپیوتالاموس و نواحی مزنسفال قرار دارد، نقش مهمی در همراه کردن احساسات با محرک‌های مختلف و ایجاد پاسخ‌هایی دارد که شامل تعدیل فعالیت اتونوم می‌شوند.
[1] - Central autonomic network
[2] - Instula, medial prefrontal cortex, hypothalamus, amygdula, ventrolateral medulla, nucleus of the tractus solitraius (NTS), nucleus parabrachialis, periaqueductal gray, and the circumventricular organs.
[3] - Piloerection
بررسی بالینی
بخاطر تعدد فعالیت بررسی کامل سیستم اتونوم کار بسیار پیچیده‌ای است. هر رشته تخصصی با ابداع مجموعه تستهای متناسب به بررسی فعالیت‌های در ANS پرداخته است که به آن شاخه تخصصی مرتبط‌تر بوده‌اند. آزمایش ANS بیشتر توسط متخصصان قلب، گوارش، ادراری و غدد داخله انجام می‌پذیرد. شرکت متخصصان درد و یا اعصاب بطور مستقیم در ابداع روش‌هایی جهت بررسی بیماران دچار اختلال ANS، اخیراً شروع شده است.
تست ترمورگولاتوری عرق (TST)[1]
این آزمایش تمام مسیر سوروموتور ترمورگولاتوری را بررسی می‌نماید. این تست مکمل خوبی برای QSART برای افتراق اختلالات پیش و یا پس عقده‌ای می‌باشد. اختلالات نورولوژیک، داروها، و شرایط پوستی در اکثر نتایج غیر نرمال دخالت دارند. این تست بر اساس نسبت تعریق و افزایش درجه حرارت محوری بدن انجام می‌شود. افزایش درجه حرارت توسط هیپوتالاموس احساس شده و راههای سودوموتور سمپاتیک را فعال می‌نماید. پس از انس‌گیری مناسب، بیمار را عریان کرده و بدن او را به پودر قرمز آلیزاین[2] آغشته می‌نمایند. وقتی که این پودر مرطوب شود رنگش از نارنجی به بنفش تغییر می‌یابد. یک پروب حرارتی درون دهان بیمار قرار داده می‌شود تا درجه حرارت محوری را اندازه گیری نماید، پروب دیگری نیز روی پوست قرار می‌گیرد. پروب روی پوست جهت اندازه‌گیری افزایش حرارت سطحی بوده و می‌تواند خود باعث جراحات پوستی و همچنین تولید عرق غیر ترمورگولاتوری در اثر درد شود. بیمار وارد یک محفظة بسته می‌شود که توسط اشعه مادون قرمز گرم شده و رطوبت و نیز درجه حرارت محیطی در آن کنترل می‌شوند (35-40 درصد رطوبت و 45 تا 50 درجه سانتی‌گراد درجه حرارت محیط). جهت ایجاد حداکثر پاسخ تعریق، بیماران را تا حدی گرم می‌کنند که درجه حرارت محوری بدنشان یک درجه افزایش بیابد و یا اینکه به 38 درجه سانتی‌گراد برسد.
[1] - Thermoregulatory Sweat Test[2] - Alizarin
فهرست
آزمایش بر روی سیستم عصبی اتون
آناتومی
نوروترنسمیترها
بررسی بالینی
تستهای اختصاصی
تولید عرق در استراحت (RSO)
فعالیت وازوموتور
کاربرد در بررسی و ارزیابی درد