بابک خرم دین دلاور آذربایجان
فهرست:
چکیده
بابک کیست وانگیزه ی قیام سرخ جامگان چیست؟
آیا بابک خرمی بود یا حرمی؟
نقش نمادین مذهب وملیت ومظلومیت درسرخ جامع پوشی بابکیان
قلعه بابک راوی رشادت های سردار ایرانی
منابع
............................................................
بخشهایی از متن:
چکیده
سرگذشت اتحاد استبداد، سلطنت و مذهب در برابر قیام و اصلاحات در ایران، جان مایه تاریخ ایران است. هر دودمانی که سقوط کرده، تا آخرین لحظه دمار از روزگار مردم ایران برآورده و در این جدال، که به بزرگترین قیام‌های مردمی انجامیده مذهب گاه به همت اندیشه‌ها و جرقه‌های نو در درون آن، در کنار مردم بوده و بیش از آن، علیه مردم و در کنار دربار سلطنتی.
از تصویرجنبش‌ها و قیام‌های مردم در جریان تاریخ ایران، میتوان دریافت که مردم سرزمین ایران هیچگاه از نبرد علیه استبداد و ستمگران خارجی و داخلی از پای ننشستند. نیروی واقعی در تمام نبردها قطع نظر از اینکه چه طبقه و یا شخصی به قدرت رسیده، همواره مردم بوده اند.
قیام کاوه آهنگر علیه ضحاک ستمگر گرچه افسانه‌ای تاریخی است ولی این حقیقت را که مردم ایران زمین در برابر جور و ستم زیر درفشی که نمودار رنج و محرومیت تودهً زحمتکش است گرد می‌‌آیند و به مبارزه می‌‌پردازند، مجسم می‌‌کند.
جنگ نهاوند در سال 20 هجری اتفاق افتاد و پس از آن ایران به دست اعراب افتاد. در طول بیست سال بعد، تمام بلاد ایران مانند خراسان و سیستان نیز فتح شد.
سال‌ها گذشت و در این مدت اختلافات داخلی زیادی بین مسلمانان پدید آمد. امویان در دوران حکومت خود، بزرگی اعراب و تحقیر ملل دیگر را شعار خویش ساخته بودند، و ایرانیان که از فشارهای حکومت ناراضی بودند، همواره مترصد اقدام علیه آنان بودند. چنان که نه فقط همراه مختار و ابراهیم بن مالک بر ضد عبدالملک بن مروان قیام کردند، بلکه به اتفاق عبدالرحمان بن اشعث نیز علیه حجاج بن یوسف ثقفی همدست شدند،به خصوص که خلفای امویان در امر جزیه و خراج خشونت و شدت زیادی به خرج می‌دادند.
به تدریج در اواخر حکومت امویان، خراسان پایگاهی برای مخالفان آنها شد. لذا عباسیان برای نفوذ خود به ایرانی‌ها متوسل شدند. کمک ایرانیان به بنی عباس را باید دلیل اصلی برای نابودی بنی امیه و قدرت بنی عباس دانست. به همین دلیل بود که در دوره عظمت عباسیان، بالاترین مقام‌های اجرایی به ایرانیان اختصاص یافت که در این مورد میتوان به وزارت خاندان برمکی اشاره کرد. با قتل این خاندان توسط هارون الرشید و بیرون راندن ایرانی‌ها از دستگاه خلافت، مقدمات ضعف دولت عباسیان آغاز شد. قیام بابک به سال 201 ه. ق. از شهر اردبیل آذربایجان آغاز و تبدیل به نهضتی وسیع و خلقی ضد عرب شد.
...
نقش نمادین مذهب ، ملیت و مظلومیت در سرخ جامه پوشی بابکیان!
تاریخ نویسان رنگ لباس و پرچم نهضت بابک - سردار بزرگ آذربایجان - را «سرخ» قید کرده و آنها را «سرخ جامگان» یا «سرخ علمان» نامیده اند ولی متاسفانه توضیحی در مورد اینکه چرا آنها «سرخ جامه» می پوشیدند و به اصطلاح «ارتش سرخ» تشکیل داده بودند ارایه نکرده اند. بنظر اینجانب در «سرخ جامه» پوشی بابکیان سه عامل «مذهب ، ملیت و مظلومیت» نقش اساسی داشت و لذا در این مقاله با اتکا به منابع در دسترس ، کوشش خواهد شد تا «رنگ لباس» در سایه نقش نمادین این سه عامل بررسی گردد ولی قبلا” تذکر این مهم را بر خود لازم می دانم که چون در مورد «شیعه» و «ترک» بودن بابک نظریات خود را در مقالات مختلف از قبیل «آیا سرخ جامگان شیعه نبودند؟!» (ویژه نامه بابک ، هفته نامه وزین شمس تبریز) و «اسطوره گاو آسمانی در قیام بابک خرمدین» (هفته نامه شمس تبریز ، سال سوم ، شماره 74) ارایه داده‌ام لذا در این مقاله صرفا” به زمینه های فرهنگی و ریشه های اجتماعی آن نهضت در انتخاب «رنگ لباس و پرچم» پرداخته خواهد شد. پس مقاله در سه بخش :
1 - نقش نمادین «مذهب» در انتخاب رنگ سرخ
2 - نقش نمادین «ملیت» در انتخاب رنگ سرخ 3 - نقش نمادین «مظلومیت» در انتخاب رنگ سرخ مورد توجه قرار خواهد گرفت.
1-نقش نمادین «مذهب» در انتخاب رنگ سرخ:
همانطوریکه می دانیم شیعیان خود را از پیروان خاندان اهل بیت رسول اکرم (ص) می دانند و طبیعی است که علاوه بر «سنت نبوی» ، «رفتار علوی» اهل بیت را نیز در سر لوحه اهداف زندگی خود مد نظر قرار می دهند.
یکی از سنن رسول الله پوشیدن «لباس سرخ» بود که بعدا” سرمشق بعضی از شیعیان گردید.
در مورد جامة سرخ پوشیدن پیغمبر اکرم (ص) در کتب مختلف مطالب گوناگونی آمده است مثلا” «ابو عیسی محمد بن عیسی ترمذی» (متوفی 279 هجری قمری) در کتاب مشهور خود بنام «شمایل النبی » (ص) در روایتی از محمود بن غیلان و به نقل از راویان می نویسد : «پیامبر (ص) را دیدم (در حجة الوداع) در حالی که حله ای سرخ بر تن داشت»
او در روایت دیگری به نقل از علی بن خشرم می نویسد : «هیچکس از مردم را در حله سرخ زیباتر از رسول خدا ندیده ام»
...