هنر بازیگری

هنر بازیگری

فصل اول

بازیگری چیست

علت انتخاب نقش

جذابیتهای موجود در نقش

شناخت نویسنده

بستر‌های نمایشنامه

تحلیل کلی نمایشنامه

فضا و عناصر دراماتیک نمایشنامه

روابط و چگونگی ارتباط اشخاص نمایشنامه

فصل دوم

چگونگی نزدیک شدن بازیگر به نقش

تشریح انتخابی بر اساس تیپ یا شخصیت

تشریح کلی و عام نقش

گذشته شخص بازی

تشریح وضعیت جانبی نقش

تشریح وضعیت روحی / روانی نقش و پیچیدگی‌های آن

انسان به مثابه یک کل واحد

یونگ و ضمیر ناخودآگاه

نقش حیوانات در فرایند روانی ضمیر ناخودآگاه

بازی کردن نقش، بازیگر را

تشریح شرایط و موقعیتهای محیطی و غیر محیطی شخص بازی

فصل سوم

چگونگی شکل گرفتن نقش در اجرا

نگاه کردن / مشاهده / دیدن

تبدیل خود و دیگری بودن

تأثیر نقش در تغییر رفتارهای جسمانی بازیگر

تشریح چگونگی نهادینه شدن رفتار جسمانی مورد نظر بازیگر

تشریح رفتارهای بیرونی شاخص و مراحل رسیدن به آنها

فراتر از تفکر

مشخص کردن شاخص‌های ویژه عاطفی و حسی نقش در صحنه‌های مختلف و تشریح:

منبع عواطف و احساسات و روش بهره برداری از آنها

نقش ریتم در تئاتر

ریتم در نمایش « هنگامه‌ای که آسمان شکافت

فصل چهارم

ارتباط بازیگر و کارگردان

درباره‌ی نقش

تشریح نظر و تحلیل کارگردان درباره نقش

تشریح شیوه و مکتب انتخابی کارگردان در هدایت جمعی گروه و نوع بازی بازیگر

نکته های مورد توافق و اختلاف بازیگر و کارگردان درباره‌ی نقش و چگونگی رسیدن به توافق نهایی

تشریح و گزارش جلسات تمرین

نتیجه‌گیری

بازیگری چیست ؟

بارها از خود پرسیده‌ام، چگونه می توان به این سئوال پاسخی داد که هم قابل قبول باشد و هم حق مطلب را ادا کرده باشد. قبول، از نقطه نظر عام عرض کردم، چون می پندارم، تمام تئوری‌ها در بازیگری راهگشا و ضروری اند ولی هیچ گاه در توضیح خود حق مطلب را ادا نکرده‌اند .

حق مطلب یعنی آن اتفاق ظریف و پیچیده ای که در ذهن بازیگر شکل می‌گیرد و به روان و جسم او منتقل می‌شود. بین آن اتفاق از لحظه اول برخورد بازیگر با کاراکتر تا لحظه‌ای که وی روی صحنه است یک فضای خالی است و کلمات تئوریسین ها برای پر کردن این فضای خالی مثل وضعیت کهکشانها در فضای لایتناهی است. یعنی فضاهای خالی و بی‌توضیح بسیار بیشتر از کلمات و توضیح‌های ارائه شده‌اند. البته منظور من بخش تکنیکی قضیه، مثل تسلط بر بدن و بیان و … نیست. پر واضح است که برای بازیگری تئاتر باید توانایی‌های ویژه‌ای که جهت این کار لازم و ضروری‌اند کسب شود و تجربیات اساتید فن در این راه لازم الإجرا است ولی این فقط ابتدای ماجراست، نکته اصلی همان اتفاق درونی و تبلور کاراکتری دیگر در بازیگر است که همواره در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. به نظر من و خیلی‌های دیگر هر انسانی یک نسخه منحصر به فرد است و دارای دنیای ویژه خود پس در هر کاری من جمله بازیگری، می تواند روش ویژه و منحصر به فرد خود را داشته باشد که البته این امر با شناخت تئوری‌ها و مکاتب و سپس عبور کردن از این شناخت صورت می گیرد و این در عمل به نحوه زندگی کردن بازیگر بستگی دارد که چگونه می‌اندیشد و از چه پنجره‌ای به تماشای باغ نشته است.

« بازیگر بدون در دست داشتن نظامی از ارزشهای فردی هیچ است، حتی اگر استعدادی شگرفت را دارا باشد[1] »

این جمله به نظر من کتابی خواندنی است. این نظامی از ارزشهای فردی او را منحصر به فرد و روش او را ویژه می‌کند، حال این تجربه است که روش ویژه‌ای او را پر رنگ تر کرده و او را در این راه پخته می‌کند.

(بازی می‌کنیم تا باشیم : )

« این واقعیت ساده است که همه ما، از آن کودکی که برای دست یافتن به بستنی، لب و کوچه خود را آویزان کرده است، گرفته تا آن سیاستمداری که به قصد تسخیر ذهن موکلان احتمالیش حنجره خود را پاره می‌کند، برای رسیدن به آنچه مورد نظرمان است به نوعی از بازیگری استفاده می‌کنیم. تصور اینکه بدون استفاده از بازیگری بتوانیم به زندگی خود در این جهان ادامه دهیم بسیار دشوار است. بازیگری به عنوان یک عنصر اصلی در تسهیل روابط اجتماعی به کار می‌رود و وسیله ایست برای حفظ منابع و به دست آوردن امتیازات در همه موارد زندگی»[2] این گفته‌ی مارلون براندو، حکایت از حضور چیزی به نام بازیگری در همه امور زندگی می‌کند. و برای همه‌ی افراد، صادق می باشد .

علت انتخاب نقش :

به گمان این حقیر کسی نقش را انتخاب نمی کند بلکه این نقش است که در مقام فاعل ظاهر می‌شود زیرا از خود روح دارد و زنده است، از اینرو منقوش خود را یافته و با او در می‌آمیزد. اگر تئاتر زندگی است شاید بتوان نتیجه گرفت که این فرضیه درست است زیرا در زندگی این نقش‌ها هستند که به سراغ ما میآیند، یعنی شرایط نقش‌های مختلفی را برای انسانها در نظر می‌گیرد، حتی مواردی که سخت بر این باوریم که انتخابگریم، معلوم نیست تحت تأثیر کدام بازی پنداریم .

اما این نمایشنامه و انجام وظیفه این جانب در شکل گیری این نمایش از این قرار بود که بنده در نمایشی به نام «گاهی اوقات برای زنده ماندن باید مرد » به نویسندگی و کارگردانی جناب آقای نصرالله قادری حضور داشتم و این متن در خلال تمرین‌های آن نمایش نگاشته شد و به گفته خود استاد بر اساس قابلیتهای شاگرد نوشته شد. حالا چند درصد از ذهنیات نویسنده بر صحنه متبلور شده، سئوالی است که باید از کارگردان پرسید !!

در هر حال، حداقل در این مورد به خصوص بدون در نظر گرفتن فرضیه، فاعل بودن نقش شرایط این نقش را برای من در نظر گرفت.

جذابیتهای موجود در نقش :

اولین عامل جذاب برای من راجع به این نمایشنامه، بسیار دوربودن من، به طور کلی از این نوع کار بود، که به نوعی مرا به تکاپو وا می‌داشت تا در عمل آنچه نمی دانم را بیاموزم. نثر مسجع و شاعرانه و در عین حال دشوار نمایشنامه در شیوه روایت برای روایت و کاراکترهای متعدد و همین که برای اولین بار چنین شیوه‌ای را تجربه می‌کردم، عواملی بود که سختی توانفرسای روح بخش کار را بیشتر می‌کرد و در واقع مرا به عنوان بازیگر با چالش‌های بیشتری روبه رو می کرد و مرا وا می‌داشت تا در دنیای جدیدی قدم بگذارم و چه جذابیتی بیش از این می‌تواند برای یک بازیگر وجود داشته باشد ؟

---

خرید فایل

مقاله بازیگری و سبکها

مقاله بازیگری و سبکها

مقدمه:

بازیگری قدمتی به خلقت انسان دارد . از زمان خلق بشریت بازیگری به عنوان حسی غریزی (حس تقلید انسان از پیرامون خود ) همراه با وی بوده است .

صورت ابتدایی بازیگری اجرای مراسمات مذهبی و آئین ها و رسومات مقدس بوده که به مرور به صورت یک هنر شناخته می شود و اینک می توان از آن به عنوان یک علم یاد کرد.

افرادی چون کنستانتین استانیسلاوسکی ، لی استراسبرگ ، استلاآدلر ، میر هولد ، پیتر بروک ، دیوید مامت ، گرتوفسکی، برتولت برشت و… به طور جدّی به پژوهش ، مطالعه و تجربه بازیگری پرداختند و موفق به ارائه بازیگری آکادمیک شدند.

مطالب این پایان نامه بعد از چهار سال تحصیل در رشته بازیگری در دانشکده هنرهای زیبا گرداوری شده و از آنجا که بازیگری رئالیستی رابستری برای ایفای انواع سبکهای بازیگری می دانیم، سعی کرده ام این سبک بازی را در چهار مرحلة اصلی به علاقمندان این فن ارائه دهم.

«رئالیست»[1] چیست؟

نام رئالیسم[2] و قواعد مکتب آن را نخست «شانفلوری» در اولین نوشته های خود بتاریخ 1843 به میان آورد. در «مانیفست رئالیسم» چنین نوشت: «عنوان «رئالیست» به من نسبت داده میشود، همانطور که عنوان «رومانتیک» را به نویسندگان و شاعران سال1830 اطلاق می کنند.»

رئالیست و برون گرایی:

رئالیسم در درجة اول بصورت مشف و بیان واقعیتی می شود که رومانتیسم[3] یا توجهی به آن نداشت و یا آن را مسخ می کرد. در این دوران سلطة علم و فلسفه اثباتی[4] رمان نمی تواند وجود خود ار توجیه کند مگر با کنار گذاشتن وهم و خیال و توسل به مشاهده. فلوبر می گوید: «رمان باید همان روش علم را برای خود برگزیند.» و تن می گوید: «امروز از زرمان انتقاد و از انتقاد تا رمان فاصلة زیادی نیست. هر دو تحقیق و مطالعه ای در بارة انسان هستند.» همة آن چیزهایی که در رومانتیسم، چیزی غیرواقعی را جایگزین واقعیت می کرد: (از قبیل ماوراءالطبیعه، فانتزی، رؤیا، افسانه، جهان فرشتگان، جادو و اشباح) حق ورود به قلمرو رئالیسم ندارند.

---

[1] - مکتبهای ادبی – رضا سید حسینی – ج 1- انتشارات نگاه صفحة 267[2] - Realisme[3] -Romantisme[4] - Positivisme

گام اول (آشنایی با نقش از طریق خواندن نمایشنامه)

شناخت – مرحلة آماده سازی است. این مرحلة آشنایی با نقش از طریق اولین قرائت نمایشنامه آغاز می گردد. این لحظة خلاقیت را می توان با برخورد اول، یا نخستین آشنایی دو دلداده، عاشق و معشوق و زن و شوهر آینده مقایسه کرد.[1]

خواندن یا گفتن متن از روی کلماتی که بر صفحه نوشته شده اند انجام می‌شود. در طول تمرین درک بازیگر از این کلمات باید کاملاً روشن باشد.

تأویل متن نمایش، یکی از ابزارهای اصلی فن بازیگری است. تأویل یعنی گرفتن فکر نویسنده و گذاشتن آن در قالب کلمات بازیگر، به گونه ای که کلمات متعلق به بازیگر شوند. این کار شما را تشویق می کند که فکر و صدای خود را بکار گیرید و قدرتی مشابه قدرت نویسنده به شما می بخشد. خیلی ساده، شنیدن صدای خودتان می تواند برایتان مفید باشد. تماشاگر قبل از اینکه حرف نویسنده را بپذیرد، باید حرف شما را باور کند. این اولین آزمون شما برای برخورد اولیة بازیگر با نویسنده است.[2]

---

[1] - کار هنرپیشه روی نقش (3) استانیسلاوسکی – ترجمة مهین اسکویی – انتشارات سروش صفحة 59

[2] - تکنیک بازیگری – استلا آدلر – ترجمة احمد دامور – چاپ چهارم – نشر مرکز صفحة 145

گام دوم و ...............

خرید فایل

تحقیق در مورد شیوه بازیگری با توجه به سیستم استانیسلاوسکی

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب *   فرمت فایل :Word ( قابل ویرایش و آماده پرینت )    تعداد صفحه42   فهرست مطالب   (شیوه بازیگری با توجه به سیستم استانیسلاوسکی) 1- «رئالیست»[1] چیست؟ یک مکتب عینی و غیرشخصی[2] قهرمانها و موضوع اثر رئالیستی[3] صحنه سازی در رئالیسم و رومانتیسم[4] گام اول (آشنایی با نقش از طریق خواندن نمایشنامه) * اولین جلسة روخوانی نمایشنامه از دیدگاه استانیسلاوسکی تأثیرات اولیه همانند بذر هستند. نام رئالیسم[5] و قواعد مکتب آن را نخست «شانفلوری» در اولین نوشته های خود بتاریخ 1843 به میان آورد. در «مانیفست رئالیسم» چنین نوشت: «عنوان «رئالیست» به من نسبت داده میشود، همانطور که عنوان «رومانتیک» را به نویسندگان و شاعران سال1830 اطلاق می کنند.» رئالیست و برون گرایی ...

تحقیق در مورد شیوه بازیگری با توجه به سیستم استانیسلاوسکی

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب *   فرمت فایل :Word ( قابل ویرایش و آماده پرینت )    تعداد صفحه55   فهرست مطالب   یک مکتب عینی و غیرشخصی[1] قهرمانها و موضوع اثر رئالیستی[2] صحنه سازی در رئالیسم و رومانتیسم[3] گام اول (آشنایی با نقش از طریق خواندن نمایشنامه) تأثیرات اولیه همانند بذر هستند. * اولین جلسة روخوانی نمایشنامه از دیدگاه استانیسلاوسکی (شیوه بازیگری با توجه به سیستم استانیسلاوسکی) 1- «رئالیست»[4] چیست؟ نام رئالیسم[5] و قواعد مکتب آن را نخست «شانفلوری» در اولین نوشته های خود بتاریخ 1843 به میان آورد. در «مانیفست رئالیسم» چنین نوشت: «عنوان «رئالیست» به من نسبت داده میشود، همانطور که عنوان «رومانتیک» را به نویسندگان و شاعران سال1830 اطلاق می کنند.» رئالیست و برون گرایی ...

مقاله درباره کارگاه بازیگری

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*   فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)   تعداد صفحه:16 فهرست و توضیحات: مقدمه بیان مسأله اهمیت موضوع اهداف پژوهش اهداف کاربردی تعریف بازیگری: بازیگری انسانی ترین هنرهاست بازیگری در قالب شخص دیگری رفتن است.فقط همین واین یعنی اعجاز. بازیگر کسی است که درست بازی می کند.بازی درست یعنی اینکه هنرپیشه در صحنه به نحوی منطقی،مداوم وبنابر قوانین طبیعی آنچنان که نقش ایجاب می کند، در انطباق کامل با آن بیاندیشد و عمل کند. بازیگری نوعی انطباق خود است. بازیگری هنری آمیخته به علم است وهر بازیگری درساختار احساسات ،تجربیات وتعلیمات قبلی اش منحصر به فرد است. تبدیل شدن به یک بازیگر خوب ،بیشتر یک جریان پرورش اعتماد به استعدادهای اولیه است. بازیگر روی صحنه کسی است که با تمام وجود ،باچهره ، قیافه وبا صدای خود هنر آفرینی می کند. وظیفه او این است که خود را با نقشی ...

مقاله درباره کارگاه بازیگری

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*   فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)   تعداد صفحه:16 فهرست و توضیحات: مقدمه بیان مسأله اهمیت موضوع اهداف پژوهش اهداف کاربردی تعریف بازیگری: بازیگری انسانی ترین هنرهاست بازیگری در قالب شخص دیگری رفتن است.فقط همین واین یعنی اعجاز. بازیگر کسی است که درست بازی می کند.بازی درست یعنی اینکه هنرپیشه در صحنه به نحوی منطقی،مداوم وبنابر قوانین طبیعی آنچنان که نقش ایجاب می کند، در انطباق کامل با آن بیاندیشد و عمل کند. بازیگری نوعی انطباق خود است. بازیگری هنری آمیخته به علم است وهر بازیگری درساختار احساسات ،تجربیات وتعلیمات قبلی اش منحصر به فرد است. تبدیل شدن به یک بازیگر خوب ،بیشتر یک جریان پرورش اعتماد به استعدادهای اولیه است. بازیگر روی صحنه کسی است که با تمام وجود ،باچهره ، قیافه وبا صدای خود هنر آفرینی می کند. وظیفه او این است که خود را با نقشی ...