با کمک ابزارهای معتبر و مطرح در حوزه نوجوانان همچون پرسشنامه خطرپذیری نوجوانان2 ARQ (گالونه، مور، موس و بوید، 2000) و پرسشنامه سیستم کنترل رفتار پرخطر جوانان3 YRBSS (برنر، کان، کینچن، گرامبام، والن4 و همکاران، 2004) و در نظر گرفتن شرایط فرهنگی و محدودیت¬های اجتماعی جامعه ایرانی، مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی توسط زاده¬محمدی و احمد آبادی (1388) ساخته شد.
این مقیاس شامل 39 گویه برای سنجش آسیب¬پذیری نوجوانان در مقابل 7 دسته رفتارهای پرخطر (رانندگی خطرناک، خشونت، سیگار کشیدن، مصرف مواد مخدر، مصرف الکل، گرایش به جنس مخالف و روابط جنسی) است که پاسخگویان موافقت و مخالفت خود را با این گویه¬ها در یک مقیاس 5 گزینه¬ای از کاملا موافق (5) تا کاملا مخالف (1) بیان می¬کنند.
آزمون کفایت نمونه¬گیری کایزر- مایر- اولکین (KMO) برابر با 952/0 و در سطح بسیار مطلوب و رضایت-بخش بود و آزمون کرویت بارتلت از نظر آماری معنادار بود (زاده¬محمدی و احمدآبادی، 1388).
با توجه به شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه ایرانی و شیوع گسترده برخی از رفتارهای پرخطر که در مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (IARS) ذکر نشده است، زیر مقیاس قلیان کشیدن با 7 گویه توسط کُر (1392) به مقیاس اصلی اضافه گردید. و بدین ترتیب تعداد کل گویه¬های مقیاس به 46 گویه افزایش یافت.
روایی محتوای گویه¬های افزوده شده توسط جمعی از اساتید مشاوره و روانشناسی مورد تایید قرار گرفته است و ضریب آلفای 92/0 نشان دهنده همسانی درونی بالای زیر مقیاس قلیان گشیدن است. نتایج آزمون کفایت نمونه¬گیری کایزر- مایر- اولکین (KMO) برابر با 931/0 و در سطح بسیار مطلوب بود و آزمون کرویت بارتلت (143/13707) از نظر آماری معنادار بود.
مقدار آلفای کرونباخ این برای پرسشنامه برای مقیاس رانندگی خطرناک 71/0، خشونت 74/0، سیگار کشیدن 92/0، مصرف مواد مخدر 88/0، مصرف الکل 90/0، گرایش به جنس مخالف 84/0، روابط جنسی 84/0 و کل مقیاس 95/0 می¬باشد (کُر، 1392).