مقاله فرایند تربیت فرزندان دراندیشه دینی
فهرست مطالب:
چکیده
واژگان کلیدی
زمینه‌سازی تربیت دینی پیش از تولد
زمینه‌سازی تربیت دینی در آغاز تولد
پیشگیری از تحریکات جنسی کودکان
مهرورزی و محبت
تأمین امینت و میدان دادن به کودکان
تکریم و احترام به کودک
شیوه‌های تکریم و احترام به کودک
منابع
...................................................................................
چکیده ای از قسمتهای مختلف متن:
تربیت دینی به مفهوم فراگیر آن که به معنای آموزش و پرورش دینی است؛ می‌تواند کلیدی‌ترین نقش را در توسعه معنوی و کمال یک جامعه دینی ایفا نماید. هرگونه کاستی یا کوتاهی در این امر، موجب بروز اختلالات و نابهنجاری‌‌های جبران ناپذیری در پرورش نسل نوین هر جامعه می‌شود. از این‌رو، برای اصلاح جامعه و پیشگیری از انحرافات اجتماعی، لازم است، فرایند تربیت در اندیشه دینی، شناسایی شود. از آن‌جا که آغاز این امر در خانواده است، این گفتار فرآیند آموزش و پرورش دینی را از خانواده آغاز و در گستره‌های فراتر دنبال می‌کند. روش‌ها و راهکارهای زمینه‌سازی تربیت دینی پیش از تولد، آغاز تولد و پس از آن را در چارچوب کریمه‌های قرآنی، سیرة پیامبر و امامان معصوم به بحث می‌گذارد. راهکارهای بهینه‌سازی فرایند پرورش دینی در خانواده، در قالب بحث‌هایی همانند پیشگیری از تحریکات جنسی کودکان، ابراز مهر و محبت، تأمین امنیت، تکریم و احترام فرزندان و بازی کودکان دنبال شده و پس از طرح عمده‌ترین عوامل ضعف و کاستی تربیت دینی فرزندان و آسیب‌شناسی آموزش دینی، به برخی از روش‌های درست برخورد با نوجوانان اشاره شده است.
...
شاید همة ما مهرورزی به کودکان را یک نیاز انکارناپذیر بدانیم. اما راه‌ها و شیوه‌های مهرورزی برایمان مبهم باشد. در یک تقسیم‌بندی کلی، ابراز محبت به رفتاری و گفتاری تقسیم می‌شود.
اقدامات عملی و رفتاری، از قبیل روی زانو نشاندن، در آغوش گرفتن، بوسیدن، سواری دادن و بعضی وقت‌ها کنار کودکان خوابیدن، هدیه دادن، بازی کردن و بر سر آن‌ها دست نوازش کشیدن است که در بسیاری از روایات مورد توجه و تأکید قرار گرفته است. برخی از این روایات را با هم مرور می‌کنیم:
پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «احبوا الصبیان و ارحموهم.» (طبرسی،1408ق: ص231)
- امام علی (ع) از خاطرات شیرین دوران کودکی خویش چنین یاد می‌کند: هنگامی که پیامبر اکرم (ص) در اوان کودکی مرا به خانه خویش برد، همیشه مرا در دامنش می‌نشاند. مرا به سینة خود می‌فشرد. هر وقت می‌خواست بخوابد و من فاصله‌ام با پیامبر زیاد بود و خوابم نمی‌برد، وی مرا نزدیک بستر خویش می‌برد. بعضی وقت‌ها دستش را به صورت من و بدنش را با بدن من تماس می‌داد. حتی کاری می‌کرد که من وی را استشمام کنم. (نهج‌البلاغه، 1379: خ192)