سمینار نساجی آخرین روشهای بکار رفته در تهیه پارچه های ضد آب
چکیده:
مسئله پارچه های ضد آب از دیرباز همواره مورد توجه انسان بوده. این خصوصیت در برگیرنده 2 دسته از تکمیل ها در صنعت نساجی می باشد، یکی تکمیل ضد آب و دیگری تکمیل دفع آب، که در تکمیل ضدآب پوششی از مواد هیدروفوب بر روی سطح کالا قرار می گیرد که تمام منافذ پارچه مسدود می گردد، ولی در تکمیل دفع آب فضای بین نخ ها در پارچه باز می ماند. مواد متنوعی جهت دافع آب کردن پارچه وجود دارد مانند استفاده از دافع های پارافینی، دافع های استئاریک اسید ملامین، دافع های سیلیکونی و دافع های بر پایه فلوئوروکربن، که بر روی پارچه اعمال می شوند. پارچه های ضد آب با قابلیت تنفس نیز مورد بررسی قرار گرفته اند، و این پارچه با روش های مختلفی تولید می گردند که این روش ها شامل: 1- پارچه های بافت متراکم، 2- غشاءهای نازک، 3- پوشش دادن، می باشد که شرایط عمل و خصوصیات هرکدام مورد بررسی قرار می گیرد. اخیرا با پیشرفت هایی که در زمینه تولید پارچه های با خصوصیت آب گریزی صورت گرفته، دستاوردهای مطلوبی حاصل گردیده، از جمله ایجاد خاصیت آبگریزی با استفاده از نانوذرات سیلیکا. که این نانوذرات سیلیکا به همراه ترکیبات دیگر تحت عنوان ترکیبات آبگریز، به نتایج بسیار مطلوبی در زمینه آبگریزی سطح پارچه رسیده اند. از جمله ترکیبات نانوذرات سیلیکا به همراه مخلوط سیلان های ان – اوکتیل تری متوکسی سیلان (OTMS)، به عنوان سیلان آبگریز و بیس (تری اتوکسی سیلیل) اتان (BTEOSE)، به عنوان سیلان کراس لینک کننده مورد استفاده قرار گرفته، با اعمال این ترکیب بر روی پارچه های پنبه ای شستشو و سفیدگری شده نتایج خوبی را به همراه داشت. و با آزمایش زاویه تماس قطره آب، زاویه تماس قطره آب بر روی پارچه 139/1 درجه اندازه گیری شده. از نانوذرات سیلیکا به همراه مواد دیگری نیز جهت دستیابی به سطوح آبگریز استفاده گردیده، مانند تری دکا فلوئور اوکتیل تری اتوکسی سیلان (FAS)، که با ترکیبی از درصدهای مناسب از هرکدام و اعمال کردن آنها بر روی پارچه نتایج مطلوب آبگریزی حاصل گردیده، و به زوایای بالای تماس قطره آب تا 170 درجه نیز دست یافته اند.
از دیگر ترکیباتی که به همراه نانوذرات سیلیکا به کار رفته، عامل کوپل کننده آمونیوم سیلان پرفلوئور اوکتیلات شده چهار جزئی می باشد که با ابعاد مناسب نانوذره به کار رفته در این ترکیب و اعمال آن بر روی پارچه های پنبه ای می توان به پارچه با خاصیت فوق آبگریزی دست پیدا کرد.
از آنجا که ترکیبات حاوی سیلان فلوئوردار به لحاظ قیمت گران می باشند و همچنین برای محیط زیست نیز مضر می باشند، به جای این ترکیبات، از ترکیبات دیگر دافع آب به همراه نانو ذرات سیلیکا جهت آبگریزی سطح پارچه استفاده گردیده. و آن ترکیب یک امولسیون شامل، پرفلوئورواکریلات، بنزیل متا اکریلات، و آب بوده که با اعمال این ترکیب همراه نانوذرات سیلیکا بر روی سطح پارچه پنبه ای، خاصیت فوق آبگریزی در سطح پارچه ایجاد گردیده که به لحاظ قیمت هم مناسب می باشد و جهت استفاده های عمومی نیز می تواند به کار گرفته شود.
مقدمه:
پارچه های ضدآب اغلب به پارچه های طبیعی یا مصنوعی گفته می شود که با روش کوت کردن یا لمینت به وسیله مواد ضد آب کننده، ضد آب می گردند. که تولید پارچه های ضدآب از گذشته مورد توجه انسان بوده و اولین تکمیل دفع که بر روی پارچه های نساجی صورت گرفته نیز، تکمیل دفع آب می باشد.
که تکمیل ضدآب پارچه به دو صورت امکان پذیر می باشد. یک روش پوشش کل سطح پارچه توسط مواد هیدروفوب (موادی که آب را به خود جذب نمی کنند) است، به نحوی که تمام منافذ پارچه مسدود گردد. و روش دوم الیاف و یا نخ از مواد ضدآب پوشیده می شوند، به این ترتیب فضای بین نخ ها در پارچه کاملا باز می ماند و امکان انتقال گرما و عرق بدن به بیرون و تنفس پوست وجود دارد.