مقاله اعجاز در هماهنگى قرآن
فهرست :
اعجاز در هماهنگی قرآن
اعجاز علمی قرآن کریم
اعجاز بیانی قرآن
منابع
...........................................
بخشهایی از متن مقاله:
اعجاز در هماهنگى قرآن
قرآن از جهات مختلى داراى اعجاز است و اعجاز آن را از نظر معارف عقلى و فلسفى توضیح دادیم. اینک به دومین جنبه اعجاز قرآن مىپردازیم و آن، هماهنگى کامل و نظم و انسجام حاکم در آیات قرآن است. یعنى کوچکترین اختلاف و تناقضى در میان آیات و مفاهیم آن وجود ندارد.
توضیح این که: هر انسان عاقل، مطلع و باتجربه به خوبى مىداند: کسى که بر پایه دروغ و افترا، تشریع و قانون گذارى کند، یا سخن گوید، قهراً در سخنان و قوانین وى تناقضهایى دیده مىشود مخصوصاً اگر قانون گذارى و دروغ سازى وى در مسائل و موضوعات مهم اعتقادى و اخلاقى و در اصول دقیق زندگى و در نظامات مختلف اجتماعى گسترش داشته باشد و سالیان درازى نیز به طول انجامد.
آرى! هر انسان دروغگو خواه ناخواه در تناقض گویى و اختلاف در گفتار قرار خواهد گرفت و هیچ گونه راه فرارى از آن نخواهد داشت زیرا اقتضاى طبیعت بشر این است به طورى که در مثل آمده است که: دروغگو کم حافظه است.
ولى قرآن مجید که در تمام شئون و امور زندگى انسانها به طور وسیع و دامنه دار وارد شده در این موارد سخن گفته و تشریع و قانون گذارى نموده است، با این حال کوچکترین اختلاف و تناقض در آن مشاهده نشده است.
در موضوع خداشناسى بحث کرده، مسئله نبوت را پیش کشیده و درباره سیاست و اداره کردن مدن و اجتماعات، در مسائل اخلاقى و تمام شئون زندگى قانون گذارى نموده است و به امور دیگر نیز مانند: کیهانشناسى، تاریخ و قوانین جنگ و صلح وارد شده، موجودات آسمانى و زمینى را از قبیل ملائکه و ستارگان، بادها، دریاها، نباتات، حیوانات و انسان توصیف کرده است و مثلهاى گوناگون آورده، مناظر هولناک قیامت را بازگو نموده، از هر بابى سخن رانده است ولى با این وصف کوچکترین تضاد و تناقضى در میان گفتار، تشریعات و نظریات آن دیده نشده و در سرتاسر این مباحث از دایره عقل و خرد به دور نرفته است.
...
اعجاز علمی قرآن
«اعجاز علمى قرآن»مربوط به اشاراتى است که ازگوشههاى سخن حق تعالى نمودار گشته و هدف اصلى نبوده است،زیرا قرآن کتابهدایت است و هدف اصلى آن جهتبخشیدن به زندگى انسان و آموختن راهسعادت به او است.از اینرو اگر گاه در قرآن به برخى اشارات علمى بر مىخوریم،از آن جهت است که این سخن از منبع سرشار علم و حکمت الهى نشات گرفته و ازسرچشمه علم بىپایان حکایت دارد. قل انزله الذى یعلم السر فى السماوات والارض (1) ،بگو:آن را کسى نازل ساخته است که راز نهانها را در آسمانها و زمینمىداند»و این یک امر طبیعى است که هر دانشمندى هر چند در غیر رشتهتخصصى خود سخن گوید،از لا به لاى گفتههایش گاه تعابیرى ادا مىشود که حاکىاز دانش و رشته تخصص وى مىباشد.همانند آن که فقیهى درباره یک موضوعمعمولى سخن گوید،کسانى که با فقاهت آشنایى دارند از تعابیر وى در مىیابند کهصاحب سخن،فقیه مىباشد،گرچه آن فقیه نخواسته تا فقاهتخود را در سخنانخود بنمایاند.هم چنین است اشارات علمى قرآن که تراوش گونه است و هدفاصلى کلام را تشکیل نمىدهد.