مقاله کاربرد مواد معدنی و ترکیبات آن در صنایع کشاورزی (خوراک دام و طیور)
مقدمه
انسان نقش مواد معدنی را در خوراک حیوانات را از ابتدای اهلی کردن حیوانات و پرورش گله ای آنها تشخیص داده است. علیرغم قدمت این تشخیص هنوز هم موضوعات مهم و ناشناخته ای در مورد تغذیه و کاربرد مواد معدنی بویژه برای حیوانات پر تولید وجود دارد. برای بیان نقش و اهمیت کاربرد مواد معدنی در تهیه خوراک دام و طیور تقسیم بندی زیر را که بر اساس هدفهای افزودن این مواد در خوراک می باشند، ارائه می گردد.
الف: تکمیل عناصر مورد نیاز متابولیسم بدن حیوانات جهت سلامتی
ب: افزودنی های غیر مغذی تحریک کننده و افزایش دهنده قدرت هضم .
ج: افزودنی های معدنی جهت آماده سازی خوراک و افزایش کیفیت تولید.
تقسیم بندی فوق نقش و اهمیت بعضی از مواد معدنی را که جهت برآورد بیش از یک هدف قید شده اضافه می گردد را انکار نمی کند.
مواد معدنی مختلف به دلیل اینکه تأثیرات پیچیده ای در خوراک دام و طیور نشان می دهند که نقش کاربرد آن بیش از یک هدف یاد شده جلوه گر می شود. به همین دلیل در این نوشتار مواد معدنی و اهداف افزودن آنها را بطور کامل منفک نکرده و در مورد هر یک از ترکیبات معدنی و کانیهای خوراکی بطور کلی توضیحاتی ارائه می گردد.
عناصر مورد نیاز متابولیسم بدن
ضرورت وجود عناصر کلسیم ca ، فسفر p ، منیزیم، k ،Na ، cl ، s ، I ید، آهن، Cu مس، کبالت Co ، منگنز Mn ، روی Zn ، سلنیوم se ، مولیبدن Mo ، فلوئور F ، کروم Cr ، سلسیم Si، وانادیم V ، برای یک یا چند گونه حیوان ثابت شده است که بدون شک برای اکثر حیوانات نیز ضروری می باشند.
بهمین ترتیب مدارک کافی وجود دارد که نشان مید هد قلع Sn و نیکل نیز احتمالاً ضروری هستند. همچنین این احتمال می رود که به لیست عناصر ذکر شده عناصر مورد نیاز دیگری نیز درآینده افزوده گردد.
اهمیت شکل شیمیایی مواد معدنی :
اگر چه اغلب شکل عناصر معدنی تغییری نمی کند ولی دارای فرمهای شیمیایی، ظرفیت، ترکیب و پیوندهای مختلفی می باشند. فرم شیمیایی تأثیر عمده ای روی مسیری که ماده معدنی بوسیله حیوان متابولیزه می شود می گذارد. اشکال مختلف شیمیایی مواد معدنی نه فقط جذب و مصرف مواد معدنی را تحت تأثیر قرار می دهد، بلکه متابولسیم بعد از جذب را نیز ممکن است بطور محسوسی تغییر دهد.
مسائل ناشی از کمبود عناصر معدنی
کمبود مواد معدنی در خوراک روزانه حیوانات در جهت تأمین احتیاجات فعالیتهای روزمره، موجب بروز یک سری اثرات سوء در عملکرد طبیعی بدن حیوانات می شود.
کمبود عناصر معدنی ممکن است تغییرات اساسی روی تضعیف ماهیچه ها، لاغری، کم خونی، عقب ماندگی یا بسیاری از بیماریهای دیگر که از کمبود عناصر معدنی ناشی می شود را انجام دهد. تأمین عناصر معدنی مورد نیاز بدن حیوانات توسط مکملهای خوراکی می تواند این کمبود را کاهش داده اگر چه در این مرحله امکان عدم ظهور علائم کمبود عناصر معدنی وجود دارد اما جهت رفع نیاز و بهبود بایستی افزودن مکملهای معدنی ادامه داده شود.
جهت رشد و بازدهی بیشتر پرورش حیوانات با در نظر گرفتن مسائل و هزینه ها ی متوالی مالی توصیه می گردد مواد مغذی افزوده شود.
بنتونیت جزء کانیهای رسی است. بنتونیتها به دو طریق گرمابی و رسوبی تشکیل می شوند و مهمترین ذخایر بنتونیت دنیا از نوع رسوبی می باشد. در این حالت خاکسترهای آتشفشانی اسیدی- حد واسط هنگامی که در محیطهای دریاچه ای قلیایی برجای گذاشته می شوند، ضمن واکنش با آب اسمکتیت و دیگر کانیها را می توانند تشکیل دهند. مهمترین بخش بنتونیت را کانیهای گروه اسمکتیت تشکیل می دهند. اسمکتیت شامل سریهای دی اکتاهدرال و تری اکتاهدرال است.