نوروز
پیشواز نوروز.......................................................................... 1
نام ماهها و روزها در ایران باستان 2
تاریخچه نوروز........................... 3
آئین نوروز در دورهی ساسانی.............. 5
جشن نوروز در جمشید پیشدادی.............. 6
نوروز در دورهی هخامنشیان................ 6
برگزاری آیین نوروز...................... 7
نوروز در دورهی اشکانیان................. 8
نوروز در دورهی ساسانیان................. 8
نوروز در دورهی صفویان دورهی اسلام........ 9
پیش آهنگان نوروزی....................... 11
چارشنبه سوری............................ 15
سفره های نوروزی......................... 17
سال تحویل............................... 24
سیزده بدر 29
===========================
پیشواز نوروز از همان اوج سرما و خفتگی طبیعت و تاریکی زمستان شروع می شود. در ایران زمین زمستان هنگام خمودگی است. روزهای کوتاه شتابان است، و شبهای دراز را باید با گردهم آیی و نشست های دوستانه و خانوادگی و گفتن افسانه ها کوتاه کرد.
برای کشاورزان و آبیاران و باغداران و دامداران که بدنه اصلی زندگی را در ایران تشکیل می دهند زمستان فصل کم کاری است. از این رو آنان بیشتر به کارهای درون خانه می پردازند.
زمستان، سرما ، باد سرد، تاریکی و خمودگی نمادهای بیگاری، تنبلی، ستم و شکست های زندگی است. گفتارهایی مانند «پایان شب سیه سپید است» یا «پشت زمستان، بهار است» و یا «زمستان می رود و روسیاهی به زغال می ماند» نشانگر کوتاه عمری و گذرا بودن ظلم و سیاهی است.
نوروز پیام آور امید به فردای روشن است. امید، اصل زندگی است. تمامی آدمیان تا زمانی که امیدوراند، زنده اند. نوروز یک رستاخیز همگانی و همه جایی را نوید می دهد.
امید را باید با کار و سازندگی و تلاش پاکیزگی و شادی و شیرینی و سرسبزی و رویش زنده داشت. این جاست می بینیم تمامی نوروز و امید یگانه است. چنین که مردم ایران از هزاران سال پیش امیدوار و مشتاق به پیشواز نوروز می روند، نوروز تلاشی همگانی برای زنده داشتن امیدواریهای والاست.
مردم با تلاشی که سزاوار برای مقدم نوروز است به پیشواز آن می روند و زمستان را از زندگی خویش بیرون می رانند و بهزیستی را فرا می خوانند.
ایرانیان سال را به دوازده ماه و به شرح ماه ها و روزهای زیر تقسیم کرده اند:
2- فروردین: فروشی
2- اردی بهشت: اشاویشت بهترین - بالاترین راستی و پاکی
3- خرداد: ما اورنیت
4-تیر: تیشرمیا
5-مرداد: امرنت
6-شهریور: حشترویرا
7-مهر: میترا
8- آبان: آپیم
9- آذر : آتر
10- دی: داتوش
11- بهمن: وهومند
12- اسفند: سپنتا ارمیت
...
در این ایام این چنین بود که پادشاه بروز نوروز شروع می کرد و مردم را اعلام می نمود که برای ایشان جلوس کرده که با ایشان نیکی کند و روز دوم را برای دهقانان که قدری مقامشان بالاتر از توده بود جلوس می کرد و خانواده ها نیز در این قسمت داخل بودند و روز سوم را برای سپاهیان و بزرگان موبدان جلوس می کرد و روز چهارم را برای اهل بیت و نزدیکان و خادمان روز پنجم برای خانواده و خدم خود و بهر کدام آنچه را تحقق رتبه و اکرام بودند ایمال می کرد و آنچه مستوجب و سزاوار مبرت و انعام بودند می رساند و چون روز ششم می شد از قضای حقوق مردمان فارغ و آسوده شده بود و برای خود نوروز می گرفت و جز اهل انس، اشخاص که سزاوار خلوت اند کسی دیگر را نمی پذیرفت و آنچه می خواست تفریق می کرد و می بخشید و هر چه قابل خزانه و تودیع بود نگه می داشت.